#75: Stoppen of doorgaan

Klapmok met Thee

Na zijn mentale knak heeft sergeant-majoor Sebastiaan Nederhoed geleerd te stoppen waar anderen doorgaan. Hij is dit concept ook gaan verspreiden en het was hoog tijd voor Deborah en Anne-Marij om eens met Sebastiaan in gesprek te gaan. Laat je onderdompelen in een wereld van balans, yoga en mindfulness, waar de perfectionist in ons kan leren genieten van het proces. Het is immers niet altijd perfect.

Transcript

00:00:00 - 00:00:00

Anne-Marij: Heb jij je klapmok al in de aanslag?

00:00:00 - 00:00:01

Deborah: Altijd.

00:00:01 - 00:00:02

Anne-Marij: Heb je de thee?

00:00:02 - 00:00:03

Deborah: Voordeel willen we gaan bespreken.

00:00:03 - 00:00:04

Anne-Marij: Hebben we zoveel?

00:00:04 - 00:00:06

Deborah: Hebben we er al een afkorting bij bedacht?

00:00:06 - 00:00:06

Anne-Marij: Hebben we al een gast?

00:00:06 - 00:00:11

Deborah: Koning, keizer, admiraal, uit de klapmok drinken we allemaal. Ik ben Deborah.

00:00:11 - 00:00:12

Anne-Marij: En ik ben Anne-Marij.

00:00:12 - 00:00:13

Deborah: Luister je mee?

00:00:13 - 00:00:14

Anne-Marij: Naar klapmok met thee? Hé, Deborah.

00:00:14 - 00:00:14

Deborah: Hé, Anne-Marij.

00:00:14 - 00:00:17

Anne-Marij: Heb je al een nieuwe hobby?

00:00:17 - 00:00:22

Deborah: Nee, ik heb nog steeds fervent haker.

00:00:22 - 00:00:23

Anne-Marij: Oh, nog steeds?

00:00:23 - 00:00:24

Deborah: Ja. En jij dan?

00:00:26 - 00:00:32

Anne-Marij: Ik heb ook nog steeds dezelfde. Een paard en dat soort dingen. Paard en nog meer paard.

00:00:32 - 00:00:36

Deborah: Heb je naast een paard nog wel tijd voor andere dingen?

00:00:37 - 00:00:38

Anne-Marij: Weinig.

00:00:39 - 00:00:40

Deborah: Weinig, dus je gaat maar door?

00:00:40 - 00:00:47

Anne-Marij: Het is all-consuming. En doorgaan. Doorgaan, doorgaan, doorgaan. Stop jij wel eens?

00:00:48 - 00:00:58

Deborah: Vind ik lastig om te zeggen. Ik zou misschien wel wat vaker moeten stoppen om even te balansen, denk ik. Dat is precies het onderwerp waar het vandaag over gaat.

00:00:58 - 00:00:59

Anne-Marij: Absoluut.

00:00:59 - 00:01:06

Deborah: Stoppen of doorgaan. Wat gaan we doen? Het motto van defensie: stoppen waar anderen doorgaan.

00:01:06 - 00:01:06

Anne-Marij: Nee, doorgaan waar anderen stoppen.

00:01:06 - 00:01:17

Deborah: Juist. Doorgaan waar anderen stoppen. Vandaag hebben we een gast die het tegenovergestelde zegt: we moeten stoppen waar anderen doorgaan. Vandaar de verwarring.

00:01:17 - 00:01:18

Anne-Marij: Ja, nu al verwarring.

00:01:19 - 00:01:26

Deborah: We gaan eens even luisteren wat hij daarmee bedoelt. Waarom moeten we stoppen?

00:01:26 - 00:01:26

Anne-Marij: Wat moeten we ermee?

00:01:26 - 00:01:28

Deborah: Juist, waarom moeten we stoppen?

00:01:29 - 00:01:30

Anne-Marij: Komt hij.

00:01:30 - 00:01:33

Deborah: Vandaag, Anne-Marij, zitten we met een hele bijzondere gast.

00:01:33 - 00:01:34

Anne-Marij: Ik vind het nu al bijzonder.

00:01:36 - 00:01:42

Deborah: Ja, het is heel bijzonder. We hebben een voorgesprek gehad en dat was heel bijzonder. Ik ken onze gast al een hele tijd.

00:01:42 - 00:01:42

Anne-Marij: Ja?

00:01:42 - 00:01:54

Deborah: Ja, zeker. Ik vind het heel erg leuk dat we nu een de podcast mogen opnemen met hem. Ik zal iedereen niet langer in spanning houden, want vandaag gaan we in gesprek met: sergeant-majoor Sebastiaan Nederhoed.

00:01:54 - 00:01:55

Anne-Marij: Welkom!

00:01:55 - 00:01:56

Sebastiaan Nederhoed: Dank je wel.

00:01:56 - 00:01:57

Deborah: Wat leuk dat je er bent.

00:01:57 - 00:01:58

Sebastiaan Nederhoed: Dank je wel. Bedankt voor de uitnodiging.

00:01:58 - 00:02:12

Deborah: Zeker. Je bent een ervaren podcastmaker. Ik wilde zeggen: dat weten we uit betrouwbare bron, maar dat staat volop op Instagram. Je bent nogal actief binnen de organisatie. Je doet van alles.

00:02:12 - 00:02:13

Sebastiaan Nederhoed: Ja, ik doe van alles.

00:02:15 - 00:02:17

Anne-Marij: Je gaat maar door.

00:02:19 - 00:02:21

Sebastiaan Nederhoed: Dat kan, als je wat vaker stopt, hè.

00:02:21 - 00:02:52

Deborah: Misschien zijn er al heel veel luisteraars die al lang weten wie je bent, want er zijn heel veel luisteraars die dit soort onderwerpen fantastisch vinden. Dan kan het niet anders dan dat ze je al ergens tegengekomen zijn. Naast ambassadeur van Knak, heb je je eigen - ik wilde zeggen website - maar het is meer een motto wat je jezelf hebt aangedraagd: stoppen waar anderen doorgaan.

00:02:52 - 00:02:56

Sebastiaan Nederhoed: Een mooie volzin die bij mij past en hoe ik nu in het leven sta.

00:02:56 - 00:02:58

Deborah: Oh ja? Neem ons eens mee.

00:02:59 - 00:03:01

Sebastiaan Nederhoed: Ooit was dat iets anders: doorgaan waard anderen stoppen.

00:03:01 - 00:03:02

Anne-Marij: Zoals het hoort.

00:03:02 - 00:04:07

Sebastiaan Nederhoed: Zo is het levensmotto van de gemiddelde militair. Dat kreeg ik toen ik jong was, op mijn zeventiende er ingeprent. Dat is oké, want dat is soms nodig. Daar waar de maatschappij even niet kan, gaan wij als militair door waar anderen stoppen. Als je zelf onbewust die modus aanneemt van alleen maar doorgaan, wanneer stop je eens? Ik werd daartoe gedwongen door een paniekaanval op de snelweg. Ik werd in een lastige situatie geplaatst om te gaan voelen. Ik heb hem voor mezelf omgedraaid: stoppen waar anderen doorgaan. Ik ben ermee bezig gegaan om dat te leren. Wat vaker vertragen, zodat je je meer bewust wordt van: hoe voel ik me en hoe reageert mijn omgeving op mij? Dat soort zaken. Zodat je door kan blijven gaan en niet jezelf helemaal oprookt en weer in dezelfde valkuilen stapt. In a nutshell.

00:04:07 - 00:04:21

Deborah: Zeker, want dit vraagt om wat meer uitleg. Je zegt paniekaanvallen op de snelweg. Ik ging altijd door, maar op een geven moment heb je ervaren dat het toch te veel werd.

00:04:22 - 00:04:24

Anne-Marij: Hebben we dan over iets van een burn-out of zo?

00:04:24 - 00:05:11

Sebastiaan Nederhoed: Ja, uiteindelijk is dat een soort van geconstateerd. Een depressie, burn-out. Hetzelfde. Het kwam erop neer dat ik volledig instortte thuis. Ik ben actief op social media, geef lezingen en ben bezig met groepen om mensen in contact te laten komen met zichzelf - op wat voor manier dan ook, waar diegene zich goed bij voelt -, maar ik durfde niet eens naar de supermarkt. Ik durf geen les meer te geven. Ik was altijd haantje de voorste. Altijd aanstaan en kijk mij stoer zijn. Hard sporten en alles perfect proberen te doen. Dan blijkt dat dat niet haalbaar is, word je teruggeplaatst en durfde ik niks meer.

00:05:11 - 00:05:38

Sebastiaan Nederhoed: Dan kun je twee dingen doen. Blijven hangen in die 'slachtofferrol', of een stukje eigenaarschap. Dat t ben ik gaan doen. Ik heb me gemeld bij een bedrijfsmaatschappelijk werker. De eerste hulpvraag was: waar kan ik je bij helpen? Ik zie: ik wil rust. Dat is een redelijk ruim begrip en toen zijn we samen gaan onderzoeken wat ervoor zorgt dat ik geen rust ervaar.

00:05:41 - 00:05:46

Anne-Marij: Dat is voor iedereen anders. Je moet iets vinden wat bij jou werkt en waar je je in ontspant, neem ik aan?

00:05:47 - 00:06:39

Sebastiaan Nederhoed: Zeker. Ontspanning ligt niet zozeer in dingen erbij gaan doen, als we het dan hebben over ademhaling of yoga bijvoorbeeld. In mijn geval was de eerste stap: stoppen en durven voelen. Wat dat is wist ik niet, want ik was alleen maar hard aan het gaan. Er dingen afhalen. Als die rugzak, of je emmertje vol zit, of welke beeldspraak jij er bij gebruikt. Wat we vaak zien en wat ik nu merk in de gesprekken met mensen: ik sta te veel aan, ik voel me opgebrand en ik slaap slecht. Welke oefening kan ik doen? Welke yoga kan ik doen? We willen er weer iets bij. Dat is wat we doen. In mijn geval in ieder geval wat ik deed.

00:06:41 - 00:07:44

Sebastiaan Nederhoed: Ik ben actief bezig gegaan met de coach, de bedrijfsmaatschappelijk werker, om mijn leven in kaart brengen. Waar komen bepaalde gedragingen vandaan? Veelal worden onze gedragingen in het nu gevormd uit de ervaringen uit het verleden. Bij mij was dat hoe ik ben opgegroeid. Mijn vader ging weg toen ik twee was. Hij ging veel varen bij de marine, maar is uiteindelijk gescheiden. Je moeder staat er dan een tijdje alleen voor, maar daar ben je niet heel bewust van als je twee bent. Hertrouwen, een nieuwe man en twee zoons erbij. Ik had al een oudere broer, dus toen waren we met zijn vieren. Dan kom je op een gegeven moment in de fase dat die man ook weggaat en dan zit je moeder thuis met één iemand die dik in de puberteit zit en een ander - hier op de stoel tegenover jullie - die er net in zit. Mijn moeder wilde het goed hebben, dus ze ging werken en geld verdienen om het zo goed mogelijk te maken. Kerstcadeautjes Sinterklaas en dat allemaal.

00:07:44 - 00:07:45

Deborah: [crosstalk: 00...