107. De grote droogte

Gelukkig De Mens - De vrijzinnige Bijbelpodcast

Deze week geen feest in de hemel (luister ook zeker de aflevering van vorige week terug). Bijbelteksten kun je niet beter een op een op onze tijd leggen. Maar soms komt er een tekst voorbij waarbij je dat toch onwillekeurig doet. De grote droogte van Jeremia is er zo een. Het is niet een vrolijk verhaal, maar er zit wederom veel wijsheid en waarheid in. Luister nu de aflevering De grote droogte via #spotify, #googlepodcasts, #applepodcasts, www.gelukkigdemens.nl/107-de-grote-droogte of je eigen podcastapp. Jeremia 14:1-10 Dit zijn de woorden die de HEER richtte tot Jeremia naar aanleiding van de grote droogte: ‘Juda treurt, de steden kwijnen weg, in het zwart gehuld zit de bevolking op de grond, jammerklachten klinken uit Jeruzalem. De rijken sturen hun knechten om water. Ze komen bij de putten, maar water vinden ze niet. Met lege kruiken keren ze terug. Verslagen en beschaamd houden ze het hoofd bedekt. Het land is dor en uitgedroogd, want de regens bleven uit. De boeren staan verslagen, ze houden het hoofd bedekt. Ja, zelfs de hinde in het veld laat het jong dat ze wierp in de steek, want er is geen groen. Op kale heuvels happen wilde ezels als jakhalzen naar adem. Hun ogen breken, want er is geen gras.’ ‘HEER, al getuigen onze wandaden tegen ons, grijp toch in omwille van uw naam. Talloze malen waren wij U ontrouw, wij hebben tegen U gezondigd. Bron van hoop voor Israël, redder in tijden van nood, waarom bent U als een vreemdeling in dit land, als een reiziger die maar één nacht blijft? Waarom bent U als een radeloze man, als een soldaat die ons niet kan redden? U bent toch in ons midden, HEER, wij behoren U toch toe? Laat ons niet in de steek.’ ‘De HEER zegt over dit volk: Maar al te graag dwalen ze weg, ze sparen hun voeten niet. De HEER schept geen behagen meer in hen. Nu brengt Hij hun wandaden in rekening, nu bestraft Hij hun zonden.’