Dood & Verderf – september 2019: Opeth, Life Of Agony (stop nou!), Necronomicon en meer

Dood & Verderf

Jawel: het derde (!) seizoen van Dood & Verderf is begonnen! Om dat te vieren, draai ik in dit uur heel veel nieuwe releases uit alle mogelijke hoeken van het metal-spectrum, inclusief - jawel - darksynth en progmetal. Plus: als altijd de Zwaar Aanbevolen-tip van het online magazine Zware Metalen, 2 (!) concerttips van Baroeg, én de haatplaat, waarvoor we ruim 25 jaar terug de tijd in, om met tranen in onze ogen terug te keren en ons af te vragen waarom ze er weer zijn.

• Bron foto: Operator op Instagram

Une Misère - Sermon (Sermon)

Zwarte kruizen op de handen, zwarte kleren, Vans, kort haar: het IJslandse Une Misère doet alles goed wat een veganistische blackened-hardcore-band goed moet doen. Deze zomer zag ik ze in V11, waar Baroeg de band had geprogrammeerd. Het was zeer, zeer kort en zeer, zeer goed, met absurd veel energie, prachtige ideeën en oprechte emoties. Goed nieuws: er komt een nieuw album uit van Une Misère, op niets minder dan Nuclear Blast. Sermon, de openingssingle van het gelijknamige album, belooft veel, veel goeds.

Opeth - Svekets Prins (In Cauda Venenum)

Ja, ik hoor het: Dignity, de nieuwe single van Opeth, begint zoals Bicycle van Queen, en wordt daarna best precaire progmetal. Maar, en dat is ook altijd zo met Opeth: als je even alle hammond-orgels, folkgitaren, tempowisselingen en psychedelica voor lief neemt, word je geconfronteerd met een zeer plezierige progmetaltrack van de Zweedse aanvoerders van dit genre.

Fun fact van Dignity is dat de single in twee versies is uitgekomen: de Engelse én de Zweedse variant. De Zweedse versie klinkt enorm folk in de oren, dus hee, als we dan toch progmetal draaien, dan doen we het ook goed. Gek genoeg heet de single in het Zweeds Svekets Prins, oftewel Prince of Betrayal, terwijl de Engelse versie Dignity heet. Het bijbehorende album is in het Latijn, In Cauda Venenum, oftewel ‘het vergif zit in de staart’. Afijn. Progmetal he? Het kan allemaal.

Zwaar Aanbevolen

Memoriam - Shell Shock (Requiem For Mankind)

Een dubbele boeking als Zwaar Aanbevolen-tip van het online magazine Zware Metalen. Want terwijl het album een zeer aimabele 8,5 krijgt, hoort bij de band die op 29 september in Baroeg staat.

Ik heb het over Memoriam met Requiem For Mankind, het derde album van deze deathmetalbulldozer uit Birmingham met ex-leden van Bolt Thrower én Benediction in de line-up. Yep, zo’n band waar je dode hart nog trager van gaat kloppen.

“Eerste track Shell Shock is in het begin niet veel meer dan een degelijke track”, noteert recensent Michiel Hoogkamer op Zware Metalen, “waarop vooral de donderende drums en ruige zang van Willets het werk opknappen. Halverwege worden we echter geraakt door een break waarna een pakkende midtempo riff het nummer een paar divisies hoger tilt. Hier zijn grote meneren aan het werk!“

Goed nieuws: Memoriam staat 29 september in Baroeg, waar ze ongetwijfeld ook Shell Shock spelen. Het zal een doods en meeslepend moment opleveren.

GosT - Wrapped In Wax (Valediction)

Het blijft gek, maar nu ik eraan gewend ben, ga ik er oké op: zowel door blackmetal als door jaren-80-horrorfilms geïnspireerde synthwave, wat je soms ook darksynth mag noemen (geloof ik, genrenamen liggen altijd gevoelig). Er is sinds een paar jaar een heel leger aan metal-muzikanten die er een synthwave-project naast doen of op een andere manier hun synthesizers laten voeden door satan, zoals Carpenter Brut, Pertubator en Dan Terminus.

En GosT, inclusief dat pathetische gedoe met hoofdletters, en de