#40. Het digibet, klooien en perfect gestreepte broodjes

De Wasstraat - De Video

Pruttelpruttel in een bootje door de grachten van Amsterdam. Je kan wel zien dat dit filmpje een paar maanden geleden is opgenomen. Zulk lekker weer is het niet meer. We hebben het over het nut van klooien, we praten over advertenties op het web, we hebben gezocht naar mooie dingen, en naar onzin.

Klooien voor het groter goed

Peet is bestuurslid geworden van een stichting. En niet zomaar een stichting, het is een stichting die graag wil dat mensen meer gaan klooien. Samen het liefst. Dat ze dingen gaan maken. Ze willen graag dat iedereen gewoon weer zijn eigen schoenen kan plakken als die stuk gaan. Of een lap op een broek kunnen naaien. En niet alleen reparaties uitvoeren, maar ook gewoon zelf nieuwe dingen maken, in plaats van massatroep kopen bij de Ikea. Dit doet Peet samen met Astrid Poot. En om mensen op weg te helpen hebben ze Klooikoffers gemaakt waarmee vooral ouders samen met hun kinderen kunnen leren klooien. Heel erg sympathiek. We vragen ons natuurlijk even af of dit initiatief een soort van Arts and Crafts achtige reactie is op de automatisering en de massaproductie. Dat zou best eens kunnen. Maar het past op zich ook wel in de punktraditie van dingen lekker zelf doen. Anyway, hoe je het ook bekijkt, klooien is tof.

Content blockers

Klooien is misschien wel tof, advertenties zijn dat niet. En toen deze editie van De Wasstraat werd opgenomen kon je eindelijk op je iPhone banners blocken. Grote paniek natuurlijk bij alle contentveebedrijven die er ineens achter kwamen dat banners al jaren geblokkeerd worden. Ze dachten dat zo’n niche-clubje met een iPhone er ineens voor zou zorgen dat hun verdienmodel niet meer zou werken. Helaas hebben die content blockers nauwelijks effect gehad. Bannerboeren blijven onze bandbreedte vervuilen met hun troep.

Dit is allemaal wel heel pittoresk

Mooie dingen

In de vorige editie waren we nogal chagrijnig. Dus zijn we actief op zoek gegaan naar mooie dingen. Peet vond deze clip van Busta Rhymes. Prachtige over the toppe vormgeving. Peet vroeg zich af waarom we dat soort vormgeving nooit zien op het web. En Vasilis noemde vervolgens, zonder dat hij deze clip kent, Lings Cars. Over the top? Zeker. Goed vormgegeven? Niet echt. Er zijn de laatste tijd interessantere voorbeelden te vinden. De site van de Design Conference van Bloomberg bijvoorbeeld. Veel mensen klagen er over. Ik (Vasilis) vind hem briljant. Vele malen beter dan al die inwisselbare marketingcruft.

Vooruitgang, of zijn we klaar?

Peet vraagt zich af waarom interfaces niet beter worden, bijvoorbeeld om video mee te editen. Die kúnnen echt wel beter, maar het gebeurt niet. Dat kan op luiheid wijzen. Of gebrek aan een verdienmodel. Of, misschien komt het gewoon omdat het goed genoeg is, zoals Maciej Cegłowski uitlegt in zijn briljante presentatie over ons huidige digitale tijdperk. Misschien is het allemaal wel goed genoeg zo. Het is wellicht gewoon allemaal wel af. We kunnen hier en daar nog wat vergeten puntjes op de i zetten, maar dit is het.

Streepjes

Vasilis at een warm broodje wat er uitzag als een panini die vers onder een grill vandaan kwam. Met mooie bruine grillstrepen er op. Bij nadere inspectie bleken die strepen er op geprint te zijn. Dat broodje kwam helemaal niet onder een grill vandaan, het lag al een hele tijd onder een warmhoudlamp. Vasilis vroeg zich af of je dit nu onder de noemer User Experience moet laten vallen, of onder de noemer oplichterij? Bijna iedereen aan wie hij het vroeg vond het onder de noemer fraude vallen. (Die broodjes worden overigens nog steeds verkocht, blijkbaar is het niet strafbaar). Het wordt natuurlijk meer gedaan. Laatst kocht Vasilis een zakje kruiden omdat het een mooie hipstervormgeving had. Er zat helaas ontzettend smerige massatroep in. Zo vreselijk cynisch. We vragen ons af of het nu echt zo veel moeilijker en duurder zou zijn om Goede, Duurzame Dingen te maken, in plaats van dit soort gemene rotzooi.

En we keuvelen nog wat door, al kabbelend door de grachten. Over open API’s, waar ook commerciele bedrijven bakken met geld mee zouden kunnen verdienen. Over banners vervangen door kunst met die content blockers.

De camera lijkt wel meer op Vasilis gericht, maar we zijn beide in beeld.
Vasilis duikt er gelijk er in. Wat heeft Peet eigenlijk meegemaakt? Er zijn artikelen geschreven en stichtingen gesticht.
Er is een heleboel gebeurd. Peet heeft waterdichte aantekeningen, maar weet niet waarom.
Peet steekt van wal met het oprichten van de stichting Lekker Samen Klooien.
Astrid Poot is een hele tijd bezig met Klooi Koffers en is toevallig ook een keer eerder in de wasstraat geweest. (http://wasstra.at/034/)
De Klooikoffer help voor kinderen om samen met hun ouders leren om met gereedschap om te gaan.
Het Klooikoffer idee is helemaal leuk en super populair, maar om de rekeningen te kunnen betalen hebben we een stichting nodig. Peet is nu officieel bestuurslid.
Peet mag nu klooien opgeven aan de belasting aangeven.
We hebben natuurlijk ook een adviesclub met echte docenten en deskundigen van techniek, lesgeven.
Er is natuurlijk veel aandacht is voor ‘code literacy’ in het onderwijs en daar zijn veel discussies over.
Dus honderd jaar geleden zetten mensen zich in dat iedereen het alfabet leerde en nu dus het digitbet?
Dan is er ook nog een tegenreactie: wat nu van de fysieke wereld? Iets waar mensen en kinderen ook mee moeten kunnen klooien.
Is het eigenlijk wel een tegenreactie, of eigenlijk dat de digitale zelfredzaamheid eigenlijk ook wel toegepast moet worden op andere normale dingen in het leven.
“Het is dus niet ‘of of, maar het is en en’. Lekker klooien, dingen maken”
Normale dingen als lijm is makkelijker uit te leggen dan digitaal, want lijm kan je zien zitten en dat ken je, maar code da’s andere koek.
Maar code is eigenlijk ook heel eenvoudige, want code is meestal: ‘als dit dan dat’ -constructies en dat is bij electronica eigenlijk ook zo.
Vasilis was een beetje teleurgesteld toen hij voor het eerst leerde programmeren. Dat was niet zijn eerste teleurstelling in computers.
Peet is eigenlijk steeds vaker blij met dat het steeds makkelijker wordt om iets met computertjes op te lossen.
Vasilis vind het ook wel tof. Hij is begonnen aan zijn project ‘it’s 13:37’. Een robot die elk uur een tweet stuurt over waar het 13:37 is.
De vrijheid die we hebben om zomaar lekker aan de slag te gaan met dingen is erg fijn. Peet vertelt over het oogsten van motortjes uit telefoons.
Dat dingen eigenlijk makkelijk te beginnen zijn en misschien wel eenvoudig zijn om te doen is ook een lekker gevoel, maar zelf iets doen is toch wel iets anders volgens Vasilis.
Peet haalt een artikel aan over de banner-blockers en met name het artikel van de maker van ‘Peace’. (http://www.marco.org/2015/09/18/just-doesnt-feel-good)
Er komt een grote dinges aan, dus we onderbreken ons gesprek even. We varen ook even naar achteren. Het is drukker dan we verwachtte.
We gaan weer verder. Marco Arment wilde een statement maken tegen de adverteerders.
Mensen mogen natuurlijk best adverteren rond hun artikelen, als ze maar dat ze zich ook realiseren dat wij als lezer een relatie hebben met de creator en niet met de 53 javascript-eigenaren die ingeladen worden bij advertenties.
Websites aanzienlijk sneller worden als externe zaken geblokkeerd worden. Fonts zijn daar een van de beste voorbeelden.
Eigenlijk zijn al die oplossingen maar een beetje onhandig en niet gericht om de content echt beter te maken en dat lijkt ook effect te hebben op de content zelf, da’s niet handig!
Wat is er eigenlijk gekomen van die content initiatieven van Facebook en Apple? Volgens Peet is het gewoon ‘flipboard’, met artikeltjes van niets.
We varen even naar de zijkant om naar de Munt te kijken. Dat missen jullie helemaal, jammer hoor. We kijken even op de kaart en gaan het grachtje door.
Vorige keer waren we chagrijnig, maar mensen vonden de vorige wasstraat wel erg goed. We waren vooral aan het klagen en weinig aan het oplossen.
We worden bijna aangevaren.
We zouden toffe dingen zoeken. Peet heeft wat mooie dingen gevonden die het ‘wow’ effect hebben
Er zijn dus wel toffe dingen, maar niet op het web.
Busta Rhymes’ Gimme Some More (https://youtu.be/eHHT7dTmw8U) is een prachtig voorbeeld van iets wat erg tof is en lekker over de top, maar hoe doe je dat op het web?
Op alle webcongressen wijst iedereen op bruikbaarheid en focus en witruimte, maar is ook een tegenvoorbeeld namelijk: LINGs CARs (http://www.lingscars.com/) met allemaal gifjes en meer gifjes.
“Dit is wel allemaal heel pittoresk”
Waar is de kunst en het onnodige op het web? Vasilis experimenteert daarmee omdat het kan en omdat hij het leuk vind.
Webdesigners zijn echter niet gecharmeerd van die experimenten, want websites lijken niet op die experimenten.
Alle marketing websites van tegenwoordig zijn eigenlijk een echte eenheidsworst. Dit is ook echt een mooie manier om weggeautomatiseerd te worden.
We kunnen al die dingen genereren met een “random generic marketing generator”, “Heeft u ook bla, dan is er nu bla, met onze bla”.
Peet denkt die platen misschien wel effectief moeten zijn, maar Vasilis heeft headerblindheid ervoor ontwikkeld.
“Sodemieter op met je kut banner. Ik wil je download button”.
Waarom worden foto’s en videos op het web eigenlijk geacrediteerd worden met ‘instagram’ en ‘youtube’?? Die maken geen foto’s of films. Waarom zetten ze niet even de juiste naam erbij.
We zijn erg blij dat iedereen alles kan doen met de Wasstraat spullen, zelfs geld verdienen, zolang ze onze naam er maar bij staat.
De video interface verdient nog wel erg veel aandacht. Waarom ontwikkelen die dingen niet.
We zien een jongetje op een boot die op een iPad aan het kijken is. Een ipad is blijkbaar een standaard kinder-accessoire.
“Als ik heel druk was zette mijn moeder me voor de wasmachine, ga maar het wasprogramma kijken”. de iPad is de nieuwe wasmachine.
De interface van video en andere content, daar is te weinig beweging. “Misschien is er wel een heleboel af”.
We gaan even aan de kant. en zien Jeroen Krabeé.
Maciej Cegłowski heeft een briljant stuk geschreven over waar we nu staan met het web. Volgens zijn essay staat we nu op het zelfde punt als de luchtvaart industrie in de jaren 60 stond.
Volgens zijn artikel (http://idlewords.com/talks/web_design_first_100_years.htm) staan we op dit moment stil en zijn er maar kleine verbeteringen die relatief te veel energie kosten.
Nu gaat het web en techniek over batterijduur in plaats van bijvoorbeeld sneller te maken. “Als computers niet sneller worden, dan worden webs niet sneller”.
“We gaan nog wat dingetjes verbeteren zoals we dat ook met papier doen, maar het blijft hetzelfde”.
Misschien maken we nu ook dingen opnieuw en dan hopelijk beter, zoals interfaces maken met CSS, SVG en javascript. Dat lijkt best veel op Flash.
Elk voordeel heb zijn nadeel, nu gaan we waarschijnlijk net als in het Flash tijdperk idiote dingen maken.
We zien dat mensen graag originele dingen willen maken, die origineel waren, maar helemaal niet goed werken. Misschien moet het gewoon tijd krijgen.
We varen in het innovatiehoekje, maar innovatie is niet synoniem met revolutie. Dat soort dingen gaan in kleine stukjes.
We gaan het even over broodjes hebben met tostie-streepjes die niet kunnen. Is het oplichterij, of goed gemaakt?
Vasilis vroeg het aan de mensen …. uitkomst: mensen vonden het fraude (), maar is dat niet een beetje naïef?
We hebben het over goed uitziende kruiden … met een beetje hipster vormgeving, maar het was vies.
We trappen dagelijks in dit soort truckjes. “Op dezelfde manier ben ik in het broodje met streepjes getrapt”.
Keurmerken zijn ook een soort valse informatievoorziening.
We worden eindelijk ingehaald door de zwaaiende jongens.
Misschien moeten mensen al die energie steken in het maken van een goed en perfect product. Maar willen we wel perfecte producten?
Misschien komen we uiteindelijk terug van nep producten naar zelfgemaakte dingen. We hebben het over stracciatella chocolade ijs en merengue .
Als we dan toch mooie dingen maken, waarom zouden we ze niet gelijk onderhoudbaar maken? Is dat duurder?
“Massaproductie speelt heel handig in op de korte termijn visie van mensen”. We moeten eigenlijk weer dingen kopen die repareerbaar zijn.
Een mooi voorbeeld van beter maakbaar en ook aanpasbaar is de Peasant Knife die heel erg aanpasbaar is en ook zo is gemaakt (https://youtu.be/CTNvfMHQl2M).
API’s zijn ook een mooi voorbeeld van digitale dingen die beter gemaakt kunnen worden. De synoniemen bot van Vasilis maakt ook handig gebruik van API’s (https://vasilis.nl/synonyms/).
KLM zou dat ook goed kunnen doen met hun API’s, zodat mensen op nieuwe manieren kaartjes kan verkopen.
Er is nog één mooi idee waar we kunst-werken combineren met de tijdlijn van de wereldgeschiedenis. Kan iemand dat even maken?
Laten we de contentblockers van iOS veranderen naar banners vervangers met kunst en dan doen we gelijk er goeie content bij. Een bannerblocker met content vervanger.
We geven ideeën gratis weg! “Wij willen dat de wereld beter word en we geven jullie alle mogelijkheid om dat te doen”.
We zijn er nu weer … dus we gaan ‘m hier stoppen.

#40. Het digibet, klooien en perfect gestreepte broodjes verscheen op De Wasstraat van Peet Sneekes en Vasilis van Gemert is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel 3.0 Unported licentie.
Wil je het materiaal op een andere manier gebruiken? Neem dan gerust contact op met Peet of Vasilis.